Vuur hant ze allemoal zoe jear, oane kuunt vuur nit.
Oos leave weat durresj heun besjtimmt, doa zitse vuur nit mit.
Doch hat me waal ens ee moment, da weat ut diesj tseveul.
Ze krieje ze da oesjesjoebt, dan hant ze diesj pratsjdeul.

Refrein:
Ja, dat zunt oos jeraffinierde poete,
ze maache oos ut leave al uns zoer,
Mer wenn ze oos da wier uns lotte laache,
bejriefe vuur, wie jear dat vuur ze hant.

Ut zunt de leefste engelsjer, wenn ze reujiesj zunt.
Mer zunt ut al uns bengelsjer, bis doe ze nit miee vrunt.
D’r blotdrooch sjtiesjt diesj da umhoech, ze maache diesj verruckt.
Da kuunst doe ze, mer kennst doe nit, dat wits doe al tse jot.
Refrein:

Ut leefst noem vuur ze sjätsjere, ee muusje, enge bandiet.
En noeme vuur ze puutsjere, da hant vuur mit heun sjtriet.
Vuur moosse oos veur auwe han, ooch vuur zunt zoe jewea.
Da hauwst doe zelf de jruutste sjpass, dieng eldere evvel nit.

(1995) Tekst en muziek : René Deckers
Der Sjlappe kroam